| REISVERSLAG INDIA EN BHUTAN 2011 Verslag van een rondreis door Sikkim en Bhutan, deel 4 |
Van Phuentsholing naar Thimphu Dinsdag 7 november: Vandaag rijden we van de grens bij Phuentsholing Bhutan in. Direct gaan we de bergen in, want bij de grens met Bhutan begint de Himalaya vanuit India gezien abrupt te stijgen. Het weer is plotseling enorm verbeterd en we hebben een prachtige strakblauwe lucht. Even buiten Phuentsholing maken we al onze eerste stop. Je hebt hier vanaf 400 meter hoogte een fantastisch uitzicht over de vlakten van India. We stoppen hier echter vanwege de Kharbandi Gompa. Dit is een bijzonder mooie tempel, prachtig versierd met Bhutanese decoraties, beschilderingen die het leven van Boeddha weergeven en binnen in de tempel de beelden van Boeddha, Goeroe Rinpoche en Shabdrung Ngawang Namyal. Deze drie zullen wij nog heel veel tegenkomen in Bhutan. In de tempel krijgen we van een monnik een zegen met heilig water met kamfer en Sangay geeft ons een uitgebreide introductie op het boeddhisme in Bhutan. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
We krijgen ruim de tijd om rond te dwalen langs deze prachtige tempel die in 1967 door de vrouw van de tweede koning van Bhutan werd geschonken. Om de tempel staan acht stoepa's met relieken van hoge monniken en tropische planten en bomen. Alles ziet er even netjes en onderhouden uit. Na ons bezoek rijden we over schitterende passen verder Bhutan in en de hoogte in. We hebben lunch bij een restaurantje bij Wangkha met mooi uitzicht op een stuwdam in de rivier ver beneden ons. Het lunch is een buffet met aangepast eten: het gewone Bhutanese eten bestaat met name uit chilipepers in kaassaus en dat zou voor ons te pittig zijn. Na een lange maar mooie rit komen we aan het einde van de dag in de hoofdstad Thimphu aan, waar we nog net wat tijd hebben om de handicraft markt te bezoeken en de vele souvernirwinkels te bekijken. Nu kan het: souvenirwinkels zullen we deze reis niet veel tegenkomen. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
Thimphu Woensdag 8 november: Thimphu is de hoofdstad van Bhutan en de zetel van de koning en zijn regering, maar geeft met zijn rust nauwelijks de indruk van een hoofdstad. Er wonen ongeveer 60000 inwoners. Er is veel te zien, maar om over enkele dagen het Jambay Lakhang festival te kunnen bezoeken, hebben we een dag minder in Thimphu. Om toch zoveel mogelijk te zien, heeft Sangay een programma voorgesteld met de bus en net als bijna alle anderen ga ik met hem mee. Ik sta wat vroeger op om voor we weggaan alvast wat door de stad te lopen. Bijvoorbeeld om de agent te zien die het verkeer regelt in de hoofdstad. Korte tijd stond op deze plaats het enige (!) verkeerslicht van Bhutan, maar de inwoners konden daar niet aan wennen en daarom regelt nu weer een agent het verkeer (foto 1). | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
Als we met de bus vertrekken, gaan we eerst naar het Buddha Dordenma project. Hoog boven de stad wordt hier gebouwd aan een enorm Shakyamuni Boeddha beeld dat over de stad moet gaan uitkijken. Het beeld moet 42 meter hoog worden. Bij de boeddha hebben we fantastisch uitzicht over Thimphu en zijn omgeving met besneeuwde bergen. Daarom lopen we een stuk naar beneden. Als de bus ons weer heeft opgepikt, rijden we naar Memorial Chorten, die ons van boven gezien al was opgevallen (foto 7). De Memorial Chorten of Thimphu Chorten is een mooi en indrukwekkend monument ter nagedachtenis aan de derde koning van Bhutan. Hij overleed in 1972 en deze chorten werd in 1974 gebouwd in opdracht van zijn moeder. Al bij binnenkomst valt de grote witte chorten of stoepa in Tibetaanse stijl op, die afsteekt tegen de strakblauwe lucht, met de gouden spitsen die oplichten in het zonlicht.
| ||||
 |
 |
 |
 |
 |
Het mooist om te zien bij de Memorial Chorten is eigenlijk niet eens de chorten, maar de processie van vaak oudere Bhutanezen die met hun gebedsmolentje en gebedssnoer hun kora lopen rond de stoepa. Zij zijn heel erg fotogeniek met hun mooie traditionele kleren en gezichten die een verhaal op zich vertellen. Bij de gebedswielen bij de ingang zitten nog meer van deze oude Bhutanezen die als dagtaak lijken te hebben de grote gebedswielen in beweging te houden. Gelukkig hebben we een uur om foto's te maken en te genieten van de sfeer. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
Het weven van kleden is een bijzondere kunstvorm in Bhutan. Het is daarom niet vreemd dat Thimphu een textielmuseum heeft, dat is gebouwd als eerbetoon aan de kunst van het weven in Bhutan. In het museum zien we een overzicht van de traditionele kleding voor verschillende gelegenheden en hoe deze kleding gemaakt wordt. In het atelier laten weefsters zien hoe zij de kleden maken. De weefster die wij bezig zien, weeft een gho voor een prins. De uiteindelijke waarde van de gho (=tradionele kleding voor een man) zal ongeveer 1500 euro zijn! | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
De belangrijkste sport in Bhutan is het boogschieten, al wordt er ook nog wat aan voetbal gedaan. Het nationale stadion van Bhutan is het Changlimithang stadion. We maken hier een korte stop. Helaas is er net geen boogschietwedstrijd, zoals Sangay beloofd had, maar het prachtig gedecoreerde stadion zelf is al meer dan de moeite waard. Van het station rijden we naar een restaurantje voor de lunch. Als verrassing heeft Sangay hier een aantal zangeressen en dansers uitgenodigd voor een optreden met traditionele dansen. Het gaat dan om het soort dansen dat door de monniken wordt uitgevoerd bij de religieuze festivals, zoals we ook in de Bumthang-vallei gaan zien. Zittend in de zon, genietend van het mooie weer, bekijken we de show met bijzondere dansen. Na de lunch loop ik naar de Nationale bibliotheek die net achter ons restaurantje ligt, terwijl de rest van de groep even uitrust. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Na de lunch bezoeken we het Zorig Chusum, de School of Traditional Arts. Zorig chusum betekent zoiets als: dertien kundes. Dit verwijst naar de dertien verschillende traditionele kunsten die in de 17e eeuw werden opgesteld, met onder andere houtbewerken, steenbewerken, metaalbewerken, kleien, brons gieten, papier maken, schilderen, weven en nog een paar. In deze school in Thimphu leren jongens en meisjes de technieken voor deze dertien vaardigheden. We zien het maken van thangka's, houtsnijwerk, weven, borduren, traditionele beschilderingen en het maken van kleisculpturen en meer. Het is leuk om te zien hoe de jongeren bezig zijn en hoe het onderwijs gegeven wordt. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
Tashichoedzong ligt prachtig in het landschap zoals we vanaf de weg zien (foto's linksonder). Tashicho dzong is de kloosterburcht waar de hoogste civiele leiders van het land, de koning, en een aantal ministeries hun kantoren hebben. Het is ook het zomerverblijf van de Je Khenpo, de hoogste geestelijk leider van het land, en zijn gevolg. Vanwege tijdsgebrek en veiligheidsmaatregelen kunnen we de dzong niet bezoeken. We rijden in plaats daarvan naar Semtokha Dzong. Dat duurt langer dan verwacht, want we komen terecht achter een kudde koeien die van de zomerweides naar de winterweides worden gebracht. Semtokha Dzong uit 1629 is één van de oudste dzongs van Thimphu en Bhutan en was destijds een fort dat de toegangswegen naar Thimphu bewaakte. De tempel is één van de mooiste die we deze reis hebben gezien met zijn grote en mooie boeddha beelden. Na dit bezoek gaan we terug naar het hotel. 's Avonds eten we in een restaurant in de stad en probeer ik de nationale schotel hemadatsi (chillipepers in kaassaus): met voldoende witte rijst erbij best lekker! | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
| < Vorige | Pagina: [1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] | |
| Beginpagina India en Bhutan |