Na een stop bij nog een strand waar we wat konden eten en drinken, reden we een stuk het binnenland in over een lange onverharde weg door heuvelachtig gebied, waarbij we diverse rivieren moesten doorsteken. Dit gebied, Eldhraun, bestaat helemaal uit lavaveld waar een dik tapijt van mossen over groeit (foto 2,3). Helaas verminderde het weer en werd het zwaar bewolkt. Dat was niet onze enige pech want halverwege, ver van de bewoonde wereld, kreeg onze bus een lekke band. Terwijl buschauffeur Thordur hard werkte om de band te vervangen (foto 4,7), liepen we wat rond en werd door Fokke de Fagrifoss waterval (foto 5,6) ontdekt vlakbij de plaats waar we gestrand waren. Na ongeveer anderhalf uur reden we verder naar het gebied rond de spleetvulkaan Laki. Hier vond in 1783-1784 een enorme uitbarsting plaats waarbij de aarde scheurde over een lengte van 24 km lengte en 120 kraters en waarbij de lava een gebied van 560 vierkante kilometer overstroomde. We maakten hier aan de voet van de Laki een wandeling in deze scheur (foto 8,9) en het bijzondere, onaardse landschap dat hier gevormd werd. Door het weer en de lekke band was het helaas niet mogelijk de Laki te beklimmen, maar het uitzicht vanaf deze vulkaan moet volgens de Dominicus reisgids spectaculair zijn! Op onze terugreis gebeurde nog meer merkwaardigs: namelijk de stoelen van Hester en Joerie begaven het en kwamen los en we zagen bij het restaurant waar we aten nog twee ongelukjes gebeuren met een auto en een caravan. Gelukkig kwamen we verder zonder problemen bij de leuke huisjes in onze overnachtingsplaats Kirkjubaejarklaustur, waar ik met Rob en maar liefst vier gezellige vrouwen een huisje mocht delen.

We vertrokken al weer op tijd richting het gletsjergebied, voor wat een heel mooie dag zou worden. We maakten een korte stop bij het turfkerkje Núpsstadur (om voor mooi weer te zingen) en reden daarna naar de uitlopers van de grootste gletsjer op aarde (op Groenland na): de Vatnajökull met een oppervlakte van maar liefst 8300 vierkante kilometer! Helaas is deze gletsjer zich de laatste jaren extreem versneld aan het terugtrekken door de klimaatsveranderingen. Dit is dan ook een waarschuwing aan ons dat we toch vooral voorzichtig moeten zijn met ons handelen en ons vooral bewust moeten zijn van onze invloed op ons milieu!

We bezochten nationaal park Skaftafel bij Skaftafellsjokull en de Hvannadalshnukur. Hier is een bezoekerscentrum waar het mogelijk is een film te zien over de uitbarsting van de vulkaan Bardabunga onder (!) het ijs van de Vatnajokull in 1996. Deze uitbarsting zorgde voor enorme hoeveelheden smeltwater, waardoor een gedeelte van de gletsjer werd opgetild en in een enorme stroom vol modder, zand, stenen en gigantische ijsbrokken naar zee stroomde, de omgeving verwoestend. De film is fascinerend om te zien. Ons belangrijkste doel bij deze gletsjer was echter het maken van een wandeling op de gletsjer. Met ongeveer de helft van de groep bonden we de ijzers onder en wandelden ongeveer twee uur op de gletsjer, waarbij de gids ons van alles leerde en vertelde. Het ijs is hier niet zo blauw, maar heeft heel mooie tinten zwart en wit door het lavastof dat overal aanwezig is. Al was dit voor mij niet de eerste keer (zie mijn reisverslag Patagonië), het wandelen op de gletsjer was een geweldige belevenis!

Aan het begin van de middag vertrekken we weer met de bus en dan gebeurt er iets als een wonder: de bewolking verdwijnt, de zon gaat schijnen, de lucht wordt stralend blauw en we komen terecht in een werkelijk schitterend decor: het gletsjermeer Jökulsarlon. De zon had niet op een mooier moment weer kunnen gaan schijnen. Jökulsarlon is tot 150 meter diep, 15 vierkante kilometer groot en het mooiste gletsjermeer van IJsland. Het ligt aan de hoogste berg van IJsland, de Hvannadalshnukur en aan de voet van de Breidamerkurjökull-gletsjer. Het meer staat direct in contact met de zee en in het meer drijven allerlei stukken ijs die van de gletsjer zijn afgebroken en verschillende kleuren blauw, wit en zwart hebben. We maakten hier de groepsfoto en maakten vervolgens met een amfibievoertuig (foto 3) een tocht door dit prachtige meer. Tijdens de boottocht bleek dat we nog meer geluk hadden: op een aantal ijsschotsen lagen zeehonden (foto 6,7,12) te zonnen. De stukken ijs in het water hadden bovendien de mooiste vormen. Na de boottocht wandelde ik nog met reisgenoten Linda en Brigitte naar het oceaanstrand waar door het getij meegenomen ijsblokken weer aan het strand aanspoelden en door de zon als prachtig kristal glinsterden op het zwarte strand (foto 15,16). Vanwege het uitstekende weer werd besloten het diner uit te stellen en en nog eens een biertje te nemen in de zon bij het cafetaria (foto 19). Het was een mooie dag geweest toen we uiteindelijk aan kwamen bij het schooltje (foto 22) waar we zouden overnachten. Na het eten maakte ik met kamergenoot Fokke een wandeling door de omgeving, waarbij we onder andere tussen fraaie IJslandse paarden (foto 20, 21) terecht kwamen.