22 mei: Amman

Na ons bezoek aan Jerash hadden wij een halve dag om Amman te verkennen. Dat lijkt niet veel, maar is net voldoende want Amman heeft niet die oosterse en exotische sfeer als bijvoorbeeld Caïro en heeft niet de allure die veel hoofdsteden hebben. Amman, dat vroeger Philadelphia heette,dankt zijn huidige naam aan de Ammonieten die hier vroeger heersten. De stad bedekte in 1921 toen het de hoofdstad werd zeven heuvels van het Transjordaanse plateau (800 meter boven zeeniveau), maar is nu gelegen op wel 20 heuvels en is de woonplaats van meer dan een miljoen Jordaniërs. We beginnen ons bezoek aan Amman bij Jabal al-Qal'a bij het Citadel, hoog boven het centrum van de stad. Hier zijn de overblijfselen te zien van de Romeinse Tempel van Heracles (foto 1), opgericht eind 2e eeuw, gewijd aan de Griekse god Hercules en opgedragen aan keizer Marcus Aurelius. Binnen het Citadel liggen verder ruines van een Byzantijnse kerk en een moskee. Vanaf de hele Citadel hebben we een schitterend uitzicht over Amman (foto 2) en het goed bewaarde Romeinse theater uit de 2e eeuw met ruimte voor wel 6000 toeschouwers (foto 3). Binnen de muren van het Citadel ligt ook het Archeologisch museum van Jordanië, dat zeker niet gemist mag worden. Hier bevinden zich veel interessante voorwerpen, zoals kunst van de Nabateeërs, terracotta sarcofagen uit circa 1000 v. Chr. (foto 4) en ook fragmenten van de beroemde Dode Zee rollen (foto 5) kunnen hier gezien worden met de vaten waarin zij gevonden werden. Naar beneden lopend bezoeken wij vervolgens de binnenstad van Amman met onder andere de opvallende Koning Hussein Moskee (foto 9, 10).

23 mei: Woestijnkastelen

Met de bus vertrokken we in richting van de grens met Saoedi-Arabië voor een bezoek aan twee woestijnkastelen in de woestijn in het oosten van Jordanië. Onderweg komen we langs diverse trainingskampen voor de Irakese politie en worden gewaarschuwd toch maar geen foto's daarvan te maken. Ons eerste doel was Qasr al-Kharana (foto 1-6), een kasteel midden in de woestijn op circa 60 kilometer van Amman. Hoewel het wel die indruk maakt, is Qasr Kharana eigenlijk geen kasteel, maar een gebouw waar karavanen konden rusten en bijkomen en een ontmoetingsplaats. Het gebouw dateert uit 711 en werd herbouwd door de Omajjaden (of Umayyaden) op Romeinse fundamenten. De Omajjaden vormden een islamitische clan van ongeveer 661-750. Kharana is slechts ongeveer 35x35 meter groot met 6 ronde torens en staat midden in de woestijn met kilometers vrij uitzicht naar alle kanten. Het imposante gebouw is nog in heel goede staat en binnen zijn nog inscripties te zien in vroeg Arabisch schrift.

Dichtbij Qasr Kharana ligt Qusayr Amra (foto 7-10), een badhuis dat ook werd gebouwd door de Omajjaden. In dit gebouw kwam de kalief van de Omajjaden voor ontspanning en vermaak. Het gebouw bestaat namelijk uit een ontvangsthal en een hamman, een bad. Qusayr betekent "klein kasteel" en dit gebouw is dan ook niet bekend om zijn grootte, maar om zijn bijzondere muurschilderingen die een indruk geven van de vroege islamitische kunst. Alle muren in dit gebouw zijn aan de binnenkant versierd met fresco's door Syrische en Arabische artiesten. Er zijn onder andere jachtscènes te zien wat nu vreemd overkomt voor een gebouw dat midden in de woestijn staat, maar aan het begin van de 8e eeuw lag dit gebouw in de bossen. Dat de islam van vroeger anders was dan die van nu blijkt wel uit de erotische scènes die ook te zien zijn en die vermoedelijk aangeven wat de kalief hier voor ontspanning zocht.

Dode Zee

Niet te missen bij een bezoek aan Jordanië is het zwemmen in de Dode Zee. De Dode Zee is een natuurlijke laagte in het landschap waar de Jordaan in stroomt. De Dode Zee ligt 400 meter onder zeeniveau is en is daarmee niet alleen het laagste meer op aarde, maar ook de laagste plaats op het aardoppervlak. Doordat de temperatuur hier tot 50°C kan oplopen en het instromende water de Dode Zee alleen kan verlaten door verdamping waarbij de mineralen achterblijven, is het mineraalrijke water verzadigd aan natriumchloride (keukenzout). Daardoor is het water onleefbaar voor planten en dieren, maar goed voor spa's en medische behandelingen door de therapeutische werking van het water. Daarnaast is de dichtheid van het Dode Zee water hoger dan dat van het menselijk lichaam waardoor (ieder mens ongeacht zijn gewicht) er in blijft drijven, wat natuurlijk een unieke ervaring is (foto 1-3). Je loopt bijvoorbeeld het water in, maar voordat het water halverwege je middel is, gaat het lopen vanzelf over in watertrappelen, omdat je drijft. We bezochten de Dode Zee bij een luxe hotel, het Dead Sea Spa Hotel, waar we zowel de Dode Zee als het zwembad (foto 6) in konden ter afsluiting van deze mooie vakantie. Hierna zat de vakantie er namelijk op, want in de nacht vlogen we weer terug naar Nederland.