Reisverslag Maleisië: Iban longhouse en Similajau Nationaal Park

Kuching

Na de mooie boottocht uit Bako langs onder andere Maleisische vissers (foto 1,2), waren we rond drie uur weer terug in ons hotel in Kuching. Er was dus nog voldoende tijd om deze stad verder te bekijken. Ik wandelde door de stad via het Sarawak Museum naar het Civic Centre (foto 6) waar vanaf ik een mooi uitzicht over Kuching had (foto 4,5) en goed te zien was hoe de Sarawak rivier de stad in tweeën deelt. Daarna wandelde ik verder door de stad langs de Moorse oude staatsmoskee Masjid Bandaray (foto 7) en door Chinatown, het Waterfront en door de stad. Opvallend was de drukte bij de Chinese tempels vanwege voorbereidingen voor het Mooncake festival dat door het Chinese gedeelte van de bevolking werd gevierd, terwijl het in andere gedeelten van de stad juist rustig was vanwege de Ramadan. 's Avonds zijn we met de watertaxi naar de overzijde van de Sarawak rivier gegaan naar een islamitisch restaurant (foto 10): geen alcohol of varkensvlees, maar wel heel erg lekker eten!

22 september 2007

Even buiten Kuching ligt het Semonggoh Orang-Utan Sanctuary, een bosreservaat van circa 800 ha jungle dat dient als verwilderingscentrum, waar in de steek gelaten orang-utan jongen leren hoe zij in het wild moeten overleven. Dit orang-utan reservaat was onze eerste stop deze dag en uiteraard waren we op tijd, want om 10 uur worden de orang utans die nog niet helemaal voor zichzelf kunnen zorgen gevoederd. Dat is een unieke kans om dit voor Borneo unieke dier te zien, een geweldige ervaring. Orang-utan betekent man van de jungle. Dit roodharige dier is de enige primaat die buiten Afrika voorkomt en is inheems voor de regenwouden van Borneo en Sumatra. Omdat daar het leefgebied (laagland regenwoud) van de orang-oetan wordt bedreigd, is het voortbestaan van de orang-utan in gevaar. (Weer een reden om donateur te zijn van het WNF!)

Iban-longhouse

Afgezien van een lunchstop in Serian, reden we vanaf Semonggoh in één keer door naar de Skrang Rivier. De Skrangrivier is het gebied van de Ibans. De Iban-stam is de belangrijkste stam van Sarawak en was vroeger berucht als volk van koppensnellers. In hun longhouse hebben we de zwarte schedels van vroegere slachtoffers gezien. In één van die longhouses zouden wij deze nacht slapen. Met een longtail boot voeren we in ruim een half uur over de Skrang rivier naar onze bestemming. Dit was een prachtige tocht onder bomen die helemaal over het water hingen en de boottocht tot een speciale ervaring maakte. We sliepen redelijk primitief met zijn allen in een relatief kort longhouse. Een longhouse is een lang huis op palen met zo'n 20-25 deuren. Achter elke deur woont een familie, in een longhouse woont dus een heel dorp (long = samenkomst). Dat de huizen net als overal in Borneo op palen staan, heeft uiteraard te maken met ongedierte. We werden 's avonds in het longhouse van de stam ontvangen met rijstwijn en enkele dansen. Daarna was het kijken of het mogelijk was te slapen met vermeende geluiden van ongedierte en echte geluiden van honden en veel te veel hanen. De volgende ochtend demonstreerden de Iban ons hanengevechten en het gebruik van de blaaspijp, waarna we met met de boot en de bus verder reisden naar Sibu.

Aan het einde van de middag kwamen we aan in Sibu waar we zouden overnachten. Dit is een havenstad, want bij Sibu komen de Rejang rivier en de Igan rivier samen. De stad zelf is niet veel bijzonders, behalve misschien de Chinese pagoda bij de Tua Pek Kong tempel. Vanaf deze zeven verdiepingen tellende pagode heb je een mooi uitzicht over de stad. 's Avonds was er een avondmarkt waar we een kijkje namen.

24 september 2007

Door het mooie groene landschap van Borneo rijden we van Sibu naar Similajau Nationaal Park. In het nog vrij nieuwe hostel slapen we in 3-persoonskamers wat voor mijzelf een interessante situatie opleverde gezien de samenstelling van de groep (want wanneer slaap je nu als man met twee vrouwen op één kamer). Helaas dreigde het te gaan onweren, dus zat een grote wandeling er niet in. Ikzelf ben daarom aan het eind van de middag alleen naar een uitzichtspunt gelopen vlakbij. Dat alleen lopen door de jungle in de schemering is een aparte ervaring: je hoort veel meer dieren en geluiden dan wanneer je met de groep bent en bent meer één met de natuur. In de avond maakte gids Stephen met de chauffeur een kampvuur waar we nog lang hebben zitten napraten.

dinsdag 25 september Similajau is een heel ongebruikelijk gevormd nationaal park. Het is 32 kilometer lang, maar slechts 1,5 kilometer breed. Het is een rustig maar schitterend kustpark: een kilometers lang prachtig geel strand loopt over in primair regenwoud met moerassen, mooie bomen en mangrovebos. Om half negen 's ochtends vertrokken we voor een mooie wandeling van 8 kilometer door deze bijzondere natuur. Het werd de mooiste wandeling uit de vakantie met name door die mooie combinatie van tropisch regenwoud en tropisch strand. We liepen door de jungle naar Turtle beach, een strand waar schildpadden tussen juli en september aan land komen. Bij dit strand aangekomen was het tijd voor een verfrissende duik totdat we door een boot werden opgehaald. Die boot bracht ons vervolgens naar het 3,5 kilometer lange strand dat ook wel Pasir Mas of Golden Beach wordt genoemd. Na de lunch rijden we naar Miri waar we heerlijk eten bij de Italiaan en in een superluxe hotel slapen. Van de stad Miri zelf hebben we daardoor eigenlijk niet veel gezien.