| REISVERSLAG PERU 2017 Verslag van een rondreis door Peru, deel 3: Colca Canyon |
4 oktober: De hoogte in! Arequipa op ruim 2300 meter hoogte was het opstapje om te wennen, maar vandaag gaan we echt de hoogte in met als hoogste punt de Mirador de los Andes op 4910 meter pashoogte. We hebben veel water in moeten slaan, want je moet veel drinken om het risico op hoogteziekte te verminderen. De komende twee dagen hebben we ook een lokale gids bij ons, Coco, die ons zal helpen met hoogteverschijnselen, maar vooral veel interessante informatie zal geven over de Andes en het leven in Peru. Om 7 uur vertrekken we voor een geweldig mooie tocht. Met elke meter die we klimmen, wordt het landschap nog mooier. We stoppen bij een aantal mooie uitzichtpunten en ook als we lama's, alpaca's of vicuna's zien. Coco waarschuwt ons daarbij voortdurend: "Walk slowly" en "Drink water". Bij een van de stops krijgen we Inka-thee (met coca-bladeren en munt) en dat is best lekker. De adviezen en de thee lijken te helpen want niemand krijgt tijdens deze rit nog echt last van de hoogte anders dan een beetje hoofdpijn zoals ik zelf heb. Op de hoogste pas zullen we over twee dagen stoppen op weg naar Puno als we hier weer langskomen en beter gewend zijn aan de hoogte. Aan het begin van de middag komen we aan in Chivay (op 3635 meter hoogte) waar we lunchen en worden geadviseerd de rest van de middag rustig aan te doen om aan de hoogte te wennen. Zelf ben ik daarom voor een keer eens verstandig en blijf in de tuin van de Incari Eco Lodge in de zon zitten. In of uit de zon scheelt hier overigens twee lagen kleding, dus het is wel zaak in de zon te blijven. We eten 's avonds in het restaurant van de lodge en kruipen op tijd in bed, want daarbuiten is het ijskoud en we moeten heel vroeg op. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
5 oktober: El Condor pasa! Al om half zes is het tijd voor ontbijt en om zes uur vertrekken we richting de Colca-vallei, met de hele groep want niemand is geveld door hoogteziekte. De spectaculaire Cañon de Colca is een van de diepste canyons ter wereld, dieper nog dan de Grand Canyon (al ligt dit laagste punt nog steeds op 3180 meter), met een gemiddelde diepte van meer dan 900 meter. De rit er naar toe, maar zeker ook de canyon zelf is van ongekend natuurschoon. Het is hier zo mooi!!! De Rio Colca stroomt hier langs hoge bergen (vooral vulkanen) en in de vallei er tussen hebben boeren op terrassen hun akkertjes gemaakt. Dit gebied is ook het domein van de majestueuze condor. Ons doel is Cruz del Condor en de reden dat wij zo vroeg zijn, is dat in de ochtend op deze plaats de opwaartse luchtstromingen boven de canyon het sterkst zijn en daar maken de condors gebruik van. Gespannen staan we dus om 8 uur te wachten.... |  |
 |
 |
 |
 |
Rond half negen verschijnen de eerste condors. Ze zijn bruin, dat betekent dat het jonge dieren zijn. Een condor wordt na vijf tot zes jaar geslachtsrijp. De volwassen condors, die later ook komen aanzweven, zijn zwart met witte veren. De vogels komen vlak boven ons. Het is moeilijk dat moment op de foto te zetten, maar het is zo indrukwekkend als een vogel met een spanwijdte tot 3 meters op misschien tien meter afstand boven je vliegt! We hebben geluk en kunnen diverse condors voorbij zien komen. Op dat moment moet je toch wel denken aan de hit "El Condor Pasa" met die videoclip met beelden van Peru. De hit is overigens in Peru in allerlei vormen te horen. Op het hoogtepunt vliegen 5 condors boven en voor ons, zwevend op de thermiek. Helaas wordt (ook) de condor bedreigd in zijn bestaan, maar wat een indrukwekkende vogel! | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Om half tien is de show door de condors wel afgelopen, al verschijnt er af en toe nog wel een condor aan de strakblauwe lucht. Om tien uur verzamelen we ons voor een wandeling onder leiding van Coco vanaf Cruz del Condor door de Cañon de Colca. Door het prachtige berglandschap wandelen we langs de randen van de canyon langs diverse uitzichtpunten. Het is mooi hier, heel mooi! We zien de rivier in de diepte en heel hoge bergen, helaas zoals Coco uitlegt, sinds enkele jaren als gevolg van het broeikaseffect zonder sneeuw op de top. Verder zien we diverse cactussen, maar ook een paar keer de "giant kolibri" en een enkele condor. Als we na ruim een uur door de bus weer opgepikt worden, stoppen we nog bij een aantal uitzichtpunten waar we goed uitzicht hebben op de terrassenbouw in de Colca-vallei. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
We maken nog een stop bij de markt in het plaatsje Maca dat de toegangspoort vormt tot de Colca-vallei. Daarna rijden we naar Chivay, het plaatsje ingeklemd tussen hoge bergen, dat de uitvalsbasis vormt voor Colca Canyon. Hier kunnen we wat eten voor de lunch en de markt bezoeken. Chivay is een leuk en levendig plaatsje, waar de bevolking in traditionele kleding loopt, leuk om mee te maken. Daarna keren we terug naar het hotel. Om 4 uur vertrek ik met ongeveer een derde van de groep naar de warmwaterbronnen van Chivay, La Calera Hot Springs. In de avond eten we met het grootste deel van de groep bij een restaurant waar muzikanten en dansers een traditioneel optreden geven, misschien iets te toeristisch. Een klein deel van de groep blijft in de lodge achter om het nationale team van Peru te zien voetballen tegen Argentinië. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
6 oktober: Van Chivay naar Puno Eigenlijk was het plan om half zeven te vertrekken, maar het wordt een uur later. Harm-Mark heeft waarschijnlijk iets verkeerds gegeten de vorige avond in de lodge en de hoogte heeft daar nog een schepje bovenop gedaan en hij is nu flink ziek, dus de dokter moet eerst komen. Om half acht vertrekken we toch voor weer een mooie rit door de Andes. Helaas moeten we op advies van de dokter de Mirador de los Andes vanwege de hoogte van 4910 meter overslaan, maar er is genoeg ander moois te zien tijdens de reis naar Puno. We pauzeren weer met Inka-thee en bestellen dan gelijk sandwiches, die we bij het mooie Lagunas de Llaganuco opeten. Wat een uitzicht voor een picknick! De flamingo's die bij het meer zouden zitten, zijn op een enkeling na even met verlof, maar het meer is er niet minder mooi om. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
Rond half drie zijn we in Puno. Het laatste stukje naar hotel El Buho moeten we lopen want de bus mag overdag niet in het centrum. Puno, op een hoogte van 3830 meter aan het Titicacameer, is de hoofdstad van de Peruaanse altiplano en vertrekpunt voor excursies naar het Titicacameer. Na aankomst ga ik eerst met Erik naar de markt om iets te kopen als presentje voor de gastfamilie tijdens de overnachting op het Titicacameer de volgende dag. Ik bezoek vervolgens de hoogtepunten van Puno: het Parque Pino, het Plaza de Armas en de Catedral San Carlos Borromeo, een mooi bouwwerk uit 1757. Daarna beklim ik de Cerro Huajsapata waar ik een mooi uitzicht heb over Puno en zijn ligging aan het Titicacameer. Op de terugweg kom ik Nico en Willem tegen en we drinken koffie bij het café naast het hotel. In de avond eet ik met een groot deel van de groep bij restaurant Mojsa en probeer voor het eerst alpaca-steak: best lekker! | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
| < Vorige | Pagina: [1] [2] [3] [4] [5] [6] | |
| Beginpagina Peru |