| REISVERSLAG PERU 2017 Verslag van een rondreis door Peru, deel 2: Nazca en Arequipa |
30 september: Lijnen en mummies Om kwart voor negen vertrekken we uit Huacachina om zo om 9 uur de eerste groep bezoekers te zijn in het Museo Regional de Ica. Dit is een klein maar interessant museum over de Paracas- en Nazca-cultuur in het gebied rond Ica. Er zijn veel voorwerpen te zien. Het museum laat onder andere mummies, keramiek van de Nazca's en textiel van de Paraca's zien. Buiten is ook een uitleg te zien over de Nazca-lijnen. Ook onze tweede stop vandaag is een museum: het Casa Museo y Mausoleo Maria Reiche. Maria Reiche was de Duitse wetenschapper die haar leven wijdde aan het onderzoek en het begrijpen van de Nazca-lijnen. Zij was degene die concludeerde dat de Nazca-lijnen overeenkwamen met de sterrenbeelden en dus een kalender van de Nazca-cultuur vormden. Het museum is maar klein, maar laat zien hoe Maria Reiche woonde en werkte. | ||||
 |
 |
 |
||
Om 12 uur rijden we verder en komen een kwartiertje later aan bij de uitkijktoren (Mirador) die uitzicht biedt op drie van de meer dan 30 Nazca-tekeningen. Op de grond zie je alleen hoe de Panamericana Sur door een van de droogste woestijnen ter wereld loopt. In deze Pampa de Nazca bevindt zich echter een van de grootste wetenschappelijke raadsels in de archeologie. In de woestijn zijn tekeningen gemaakt door de droge korst van de woestijn weg te schrapen en stenen weg te halen. De extreme droogte in het gebied waardoor erosie minimaal is, heeft er voor gezorgd dat deze tekeningen 2000 jaar later nog te zien zijn. Waarschijnlijk was het een astronomische kalender, al is niet duidelijk hoe dat werkte met deze enorme figuren die voor de Nazca-cultuur vanaf de grond niet eens te zien waren. Vanaf de uitkijktoren zijn drie van de Nazca-figuren te zien: de boom (arbol), de handen (manos) en de leguaan (iguano). Opvallend: de staart van de laatste wordt half afgehakt door de Panamericana Sur. | ||||
 |
 |
 |
 |
Vanaf de uitkijktoren is het nog 20 kilometer naar het gezellige Hotel Don Agucho in Nazca waar we overnachten. We kunnen in de grote tuin lunchen, al verlopen de sandwich- bestellingen niet helemaal vloeiend. Net als een groot deel van de groep ga ik in om 3 uur mee met een excursie met gids naar de Cementerio de Chauchilla, een eindje buiten Nazca. De Chauchilla-necropolis was in gebruik door de Nazca cultuur en is voor archeologen een belangrijke bron van informatie over de Nazca's. Talloze botten, schedels en mummies zijn gevonden. Door de extreme droogte maar ook door de begrafenisrituelen en -kleding zijn de mummies nog bijna helemaal intact (zover grafrovers ze met rust hebben gelaten). Het is een beetje maar bizar maar toch wel erg fascinerend gezicht. Behalve de Chauchilla-begraafplaats bezoeken we deze middag ook de aquaducten (puquios) in Cantalloc die door de Inca's werden aangelegd en nog steeds in gebruik zijn om de katoenvelden van water te voorzien. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
1 oktober: Aap, kolibrie, astronaut, condor De Nazca-figuren zie je het beste vanuit een vliegtuigje en dus ik heb geboekt voor een vlucht boven de Pampa de Nazca, waarbij we 13 van de Nazca-figuren te zien zullen krijgen (zie kaartje). We worden in twee groepen opgehaald bij het hotel en ik vertrek om half tien richting Aeropuerto Maria Reiche. Er wordt gevlogen met Cesna's voor 2 piloten en 4 passagiers en als we aankomen op het vliegveld zien we de eerste vier reisgenoten terug komen, een beetje bleek en een van hen had haar ontbijt weer teruggezien. Dat belooft wat! Zelf moet ik maar liefst een paar uur wachten tot ik met drie anderen de lucht in mag. Ondertussen kunnen we een filmpje over de vlucht kijken, maar zo lang duurt dat filmpje nu ook weer niet. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
Om twaalf uur stijgen we eindelijk op. Het is het wachten absoluut waard! Het is mooi de beroemde "aap", "astronaut", "kolibrie", en "condor" in het echt te zien en je hebt er tijdens de half uur durende vlucht echt heel mooi zicht op. De co-piloot geeft uitgebreid uitleg en het vliegtuig gaat vaak helemaal scheef hangen en rond draaien zodat we de figuren goed kunnen zien. (Dat laatste geeft natuurlijk een kans op misselijkheid, maar ik heb geen last: horizon in de gaten houden en niet alleen door de lens van de camera kijken). Het vliegen zelf in zo'n klein vliegtuigje is ook gewoon heel leuk! Met de vlucht boven Nazca zitten de activiteiten voor deze dag er ook meteen op. De rest van de dag relaxen we in de tuin en 's avonds dineren we in het centrum van Nazca met muziek en lekkere taart na. | ||||
 |
 |
 |
||
2 oktober: Woestijn en nog eens woestijn Vandaag vertrekken we al om 6 uur, want het wordt een hele lange reisdag. We zullen vandaag over de Panamericana van Nazca naar Arequipa reizen. De reis gaat door de kuststrook, maar het grootste deel van de reis zien we uit de ramen vooral dorre en droge woestijn. Af en toe zijn daar uitzonderingen op, zoals in Yauca waar we even stoppen. Dit is een klein vruchtbaar gebied met olijfbomen en er is hier een hele markt met producten van olijven. Op verzoek van een aantal reisgenoten stoppen we ook bij een schooltje in Agua Salada waar we even naar binnen mogen kijken en zowel het personeel als de kinderen heel enthousiast reageren. Voor de lunch stoppen we bij een restaurant aan het Plaza de Armas in Camana, waarbij Merel vooraf uit de bus al de bestellingen heeft doorgegeven, zodat de stop beperkt blijft tot ongeveer een uur. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
Na de middag gaan we stijgen want Arequipa ligt op ruim 2300 meter hoogte en kale laagvlaktes maken plaats voor kale hoogvlaktes. Rond 6 uur komen we aan in het stedelijke gebied van Arequipa en een uur later zijn bij ons hotel La Casa de mi Abuela. Dat we nu wat hoger zitten, merken Erik en ik als we onze kamer op de tweede verdieping blijken te hebben. Het is toch nog even hijgen als je de koffer twee trappen omhoog moet brengen! Om half acht ga ik met Astrid en Nico eten in het centrum van Arequipa. We vinden een leuk en goed restaurant op een van de portieken op het Plaza de Armas. Het is een heel mooi plein en we hebben uitzicht op de verlichte kathedraal.
| ||||
 |
 |
 |
 |
 |
3 oktober: De Witte Stad Met Erik en Willem ga ik vandaag Arequipa verkennen. Arequipa is de op een na grootste stad van Peru en ook de welvarendste. Het ligt in een vruchtbaar dal op 2325 meter hoogte en wordt bewaakt door drie indrukwekkende vulkanen: Misti (5822 meter), Chachani (6075 meter) en Pichu Pichu (5664 meter). Ondanks deze hoogtes hebben deze vulkanen geen witte hoed, maar dat komt door de zeer kleine hoeveelheid neerslag die hier valt. De vulkanen zijn op veel plaatsen in de stad te zien, maar het mooiste naar mijn mening op het Plaza de Armas, waar ze het decor vormen voor de kathedraal en de fraaie zuilengalerijen rondom het plein. Arequipa wordt ook wel de witte stad genoemd, naar de witte gebouwen die zijn opgetrokken uit gesteente uit de vulkaan Misti. Ik vind het veruit de mooiste en leukste stad van Peru die we in de deze reis aandoen. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
We starten onze verkenning van de stad op het prachtige Plaza de Armas met zijn mooi versierde witte gebouwen en portieken met Moorse invloeden en een Engelse tuin met palmbomen en fontein. Vanaf de galerij tegenover de kathedraal bekijken we het Plaza de Armas met daarachter de vulkanen die licht afsteken tegen de blauwe lucht. We besluiten de stad te verkennen aan de hand van een stadswandeling uit de reisgids van Erik, met af en toe een kleine omweg omdat Willem iets schijnt te hebben met banken en tegen geldautomaten. Naast het Plaza de Armas staat La Compania, zowel aan de binnen- als aan de buitenkant een heel mooie kerk, maar vooral de voorgevel valt op. Er is ook een mooie kloostergang naast de kerk. Verder zien we een aantal andere gebouwen en kerken en ook de markt. De markt is leuk om te zien. Het is een grote hal met secties voor allerlei categorieën zoals fruit, vlees, vis, sap, waar de inwoners van Arequipa hun dagelijkse boodschappen doen.
| ||||
 |
 |
 |
 |
 |
De "must-do" van Arequipa was volgens Merel (en mijn reisgids) het Monasterio de Santa Catalina en achteraf kan ik het daar alleen maar volledig mee eens zijn. Santa Catalina is een 16e-eeuws complex dat al sinds 1579 dienst doet als nonnenklooster en sinds 1970 is opengesteld voor het publiek. Het complex omvat meer dan 20000 m2 en is als een compleet dorp binnen in de stad, met smalle straten, pleinen, fonteinen, bogen en koepels. De straten zijn vernoemd naar Spaanse steden als Malaga, Cordoba, Sevilla en Granada. De gebouwen, gebouwd uit wit vulkanisch gesteente (Sillar), zijn opmerkelijk gekleurd met rood en indigo en overal staan bloemen zoals geraniums, wat het geheel enorm fotogeniek maakt. Er is te zien hoe de verblijven van de nonnen eruit zagen en door het complex lopend waan je jezelf enkele eeuwen terug. Niet voor niets brengen we brengen hier meer dan 2 uur door, inclusief een bezoek aan het cafeetje met koffie en een stuk limoentaart.
| ||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Van het klooster gaan we terug naar het Plaza de Armas waarin Portal des Flores een grote markt met voornamelijk alpaca-producten is: truien, shawls, handschoenen en mutsen. Je kunt hier voor weinig geld heel mooie producten met alpaca-wol kopen. We komen hier ook andere reisgenoten en iedereen koopt wel wat, als souvenir of voor later in de reis als het kouder wordt want alpaca-wol is heel warm. Er hoort wel een spel van een beetje afdingen bij. Om 4 uur zijn we terug in het hotel en zitten even in de tuin van het hotel, maar niet voor lang want om half vijf vertrek ik weer met Harm-Mark, Mia en Erik om de zonsondergang te zien boven de stad vanaf de toren van La Compania zoals in mijn reisgids stond. Vanaf die toren blijkt het niet mogelijk, maar wel vanaf het dakterras van het 4* Katari-hotel, mits we een minimale besteding doen.
| ||||
 |
 |
 |
 |
 |
De minimale besteding komt helemaal goed, want we besluiten ook te gaan eten op het dakterras. Heel mooi zien we de zon ondergaan en het lage licht nog lang op de vulkanen op de achtergrond schijnen. Met prachtig uitzicht genieten we hier van echt heel goed eten (het is iets duurder, maar je hebt ook wat) en van volksmuziek door vier muzikanten. Er zijn dekens beschikbaar en die zijn wel nodig als de zon eenmaal onder is. Op de weg terug zien we nog allerlei vuurwerk bij de Iglesia de San Francisco. Er blijkt een religieus feest te zijn.
| ||||
 |
 |
 |
||
| < Vorige | Pagina: [1] [2] [3] [4] [5] [6] | |
| Beginpagina Peru |