Florence, Siena en Pisa (Augustus 2011)

Vandaag zal ik diverse bezienswaardigheden rond de Arno bezichtigen. Voor de ochtend heb ik via internet een reservering voor het Uffizi. Voor dit beroemde museum is zoveel belangstelling, dat dit de enige manier is om minstens een uur wachttijd te voorkomen. Ik mag om 10 uur naar binnen en voor die tijd loop ik door de stad naar de Ponte Vecchio, vlakbij het Uffizi. De Ponte Vecchio (oude brug) dateert uit 1345, maar is al de derde brug op deze plaats. De brug werd heel breed gemaakt zodat er winkels op gemaakt konden worden. Eerst waren dit slagers, later enkel goudsmeden en nu zijn het juweliers die hun winkel hebben op de brug. De brug is ook heel populair bij toeristen.

Om 10 uur mag ik bij het Uffizi naar binnen. Het Uffizi werd rond 1570 gebouwd als kantoor (uffizi), maar werd de kunstgalerij van de Medici-familie. Het is daarmee de oudste kunstgalerij ter wereld. Het is nu het belangrijkste museum van Italië en één van de grootste van Europa. In het mooie gebouw bevindt zich een enorme kunstcollectie. Je mag er geen camera meenemen en misschien is dat maar goed ook, want ook zonder camera heb ik met de audiotour al 3 uur nodig voor mijn bezoek, nog exclusief een lunch op het dakterras. Er zijn onder andere werken van Rafaël, Leonardo da Vinci, Michelangelo en Rembrandt en bijzonder mooie schilderijen van Botticelli. Ik geniet van al het moois, maar vind het om half twee genoeg geweest. Ik verlaat het Uffizi en loop langs de Arno naar het Piazza di Santa Croce.

De grote Santa Croce kerk uit 1294 is met name bekend vanwege wat in de kerk ligt. Hier bevinden zich de praalgraven van beroemde Florentijnen. De graftombes van grootheden als Michelangelo, Galileo, Machiavelli en de componist Rossini zijn meer dan een graf, het zijn zelf kunstwerken. In de kerk vind ik ook de Capella Baronelli heel mooi. Tegen de kerk aan en bereikbaar vanaf de binnenplaats is de Capella Pazzi (Pazzi-kapel). Deze werd ontworpen door Brunelleschi en heeft tegen het plafond medaillons van de apostelen.

Naast de kerk ligt verder het bijbehorende klooster dat is ingericht als museum. Dit bezoek ik en via de binnenplaats verlaat ik het complex weer en kom weer op het Piazza di Santa Croce. Ik loop dan terug naar de Arno, steek deze over en kom bij de Porta San Niccolo, ooit een poort in de stadsmuur. Door hier omhoog te lopen komt men bij het Piazzale Michelangelo uit 1869. Op dit plein staat nog een andere kopie van David en heel veel toeristenkraampjes. David is wat groen uitgeslagen en heeft last van duiven. De reden dat ik hier naar toe loop in de warmte is echter dat je vanaf het Piazzale Michelangelo een geweldig uitzicht over de stad Florence en zijn omgeving hebt.

Bij het Piazzale Michelangelo neem ik de bus naar kasteel Belvederre waar ik de Bobolituinen in ga. De Giardini di Boboli zijn de tuinen die de Medici's in 1550 lieten aanleggen bij het Pitti paleis. Het is nu een mooie plaats om even bij te komen van al het lopen en geslenter sinds mijn vertrek deze morgen om half negen. De Bobolituinen zijn typische renaissancetuinen met geometrische patronen, veel beelden, hagen, grotten en fonteinen. Er zijn twee vijvers met fonteinen: de Neptunusfontein en de Oceanusfontein op het L'Isolotto, het eilandje. Er is een porseleinmuseum in de rozentuin, maar beide vind ik met name interessant vanwege het mooie uitzicht dat je er hebt. Ook is er een amfitheater waar voorstellingen gegeven werden voor de bewoners van het Pitti-paleis.

Na de rust van de tuinen is het weer tijd voor kunst en dus bezoek ik het Pitti paleis. Alle toeristen lijken al verdwenen om half vijf en ik heb het paleis bijna voor mij alleen. Het Palazzo Pitti werd gebouwd in 1457 en werd de residentie van de Medici-dynastie, waaruit zij Florence en Toscane bestuurden. Er zijn nu grote hoeveelheden kunstschatten te zien in de Galleria Palatina, met schilderijen van onder andere Raphaël. Verder zijn er de vertrekken te zien van de Medici familie. Die zijn rijk voorzien van fresco's, versieringen en goud, en het is te zien dat de Medici familie één van de rijkste families van Europa was. Er is ook een geldmuseum, een museum voor moderne kunst, een rijtuigmuseum en een kostuumgalerij in het Palazzo Pitti, maar die zijn iets minder spectaculair dan Palatina en de koninklijke vertrekken.

Van het Palazzo Pitti loop ik via de Ponte Vecchio nar het Piazza della Signoria, het grote plein in het centrum van de stad, waar het stadhuis (Palazzo Vecchio) staat en veel beelden, waaronder een kopie van David van Michelangelo. Op dit altijd drukke plein dineer ik bij restaurant Lorenzaccio (lekker, maar niet bijzonder). Nu midden in de zomer zijn veel musea tot circa 11 uur geopend en daarom kan ik na mijn diner het Palazzo Vecchio bezoeken. Het Palazzio Vecchio was en is het stadhuis, maar ook een museum, zodat ik de vele beelden en prachtige fresco's kan zien. Zo is er bijvoorbeeld in de grote raadszaal onder andere een beeld van Michelangelo te zien. Onlangs was de zaal in het nieuws, omdat achter een fresco van Vasari een verloren gewaand werk van Leonardo da Vinci werd aangetroffen.

Er is veel meer moois te zien in het Palazzo Vecchio. Heel mooi is bijvoorbeeld ook de Sala dei Gigli (Zaal van de Leliën). De zaal is vernoemd naar de gouden lelies in deze zaal, die het embleem van de stad waren. Net als veel andere zalen is de zaal versierd met fresco's van Romeinse bestuurders. Terug op het Piazza della Signoria bekijk ik de nog altijd levendige drukte, zoals de mensen die op de foto willen bij de Neptunusfontein. Deze fontein met het beeld van Neptunus werd gemaakt door architect en beeldhouwer kunstenaar Ammanati. Het gezicht van Neptunus zou lijken op opdrachtgever Cosimo I. Door de fraai verlichte en gezellige stad loop ik vervolgens terug naar mijn hotel.

Volgende >