| REISVERSLAG ANDALUSIË 2013 Verslag van een rondreis door Andalusië, deel 2 |
Woensdag 15 mei: Via Grazalema naar Arcos de la Frontera Om ongeveer half tien rijden we weg uit Ronda en rijden dan de bergen in. Rond kwart over tien maken we een stop in het witte bergdorpje Grazalema in het natuurgebied La Sierra de Grazalema. Het heeft slechts zo'n 2200 inwoners en is een van de bekendste pueblos blancos (witte dorpjes). Grazalema heeft zelfs een nationale prijs gewonnen in de strijd om het mooiste dorpje van Spanje. We hebben vijf kwartier om hier rond te wandelen en om koffie te drinken. Het is hier fris door de hoogte en bovendien slaat het weer om en ik heb spijt dat ik mijn fleece vest in de bus heb laten liggen. Toch had ik het kunnen weten, want dit dorpje staat ook bekend als het meest regenachtige dorpje van Spanje. We lopen een uurtje rond door het dorpje, bekijken het uitzicht en slenteren door de witte straatjes. Grazalema heeft leuke straatjes en pleintjes, maar eigenlijk vond ik zelf Ronda veel leuker. Na een cappuccino rijden we verder naar het dorpje Arcos de la Frontera. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
||
Arcos de la Frontera Rond 1 uur komen we aan het Hotel Pena de Arcos in Arcos de la Frontera. Nadat we onze koffers hebben weggebracht neemt Silvo ons mee de oude stad in. Arcos de la Frontera staat bekend op zijn middeleeuwse centrum dat sinds 1962 Nationaal Monument is. De stad ligt hoog op een steile heuvel, zo'n 100 meter boven het vlakke land met de Rio Guadalete. Door het centrum lopen betekent dus wel af en toe flink stijgen en dalen. Silvo neemt ons mee naar Al Caravan, een leuke eethuis in een soort van grot, waar we in een bijzondere sfeer een net zo bijzondere lunch krijgen van allerlei kleine hapjes, Spaanse worst en kaas die typisch zijn voor deze streek. |  |
 |
 |
 |
 |
Na de lunch loop ik met onder andere Karen, Ilona, Pascal en Gisela door het stadje waarbij we proberen bijna alles te zien en dus bijna het hele centrum zien. Het zijn leuke straatjes, maar helaas begint het wel steeds meer te regenen. Dan maar een kerk in; we bezoeken de Iglesia de San Pedro, een gotische kerk uit de 15e eeuw die staat op het hoogste punt van Arcos de la Frontera. Waarschijnlijk is deze gebouwd op een oude moorse vesting. De Iglesia de San Pedro heeft een mooi maar ook wat overdadig interieur, het lijkt wel heel veel goud wat er blinkt. De grote Iglesia de Santa Maria de la Asuncion op de Plaza de Cabildo is eigenlijk mooier. Dit is een basiliek met een mengeling van bouwstijlen. We sluiten de middag met af met wat te drinken bij Bar Alcaravan.
| ||||
 |
 |
 |
 |
 |
Voor het avondeten heeft Silvo weer eens een bijzonder adresje. We gaan eten bij Boabdil in een sfeervolle grot. Er speelt een muzikant op gitaar en de wel heel extraverte eigenaar en kok zingt mee. Het eten is heel apart en lijkt op een poging haute cuisine te maken. Het ziet er mooi uit en het is lekker. Na afloop ga ik met Pascal, Lau en Lidy en later alleen met Pascal wat drinken bij de bar aan de overkant. We raken aan de praat met het stel dat de bar runt. Het is gezellig en het wordt dus vrij laat. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
Donderdag 16 mei: Jerez de la Frontera De volgende ochtend rijden we van Arcos de la Frontera naar Jerez de la Frontera. Het "Frontera" in de naam van zowel Arcos als Jerez komt van de grens die hier lag in de 13e eeuw tussen het gebied van de Moren en van de Christenen. Jerez is de Spaanse naam voor sherry en sherry is wat Jerez beroemd heeft gemaakt: het is een stad van grote bodega's en sherry-baronnen. Wij lopen na aankomst in Jerez door de stad lang de grote kathedraal naar de bodega van Pedro Domecq. Hier krijgen we een film over het maken van sherry en vervolgens een rondleiding door het complex. We eindigen met een proeverij waarbij we drie soorten sherry en drie soorten brandy kunnen proeven. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
Na afloop van de proeverij bezoek ik met Karen en Ilona de Alcazar van Jerez. Een Alcazar is een versterkt paleis van de Arabische vorsten, in dit geval de kalief van Sevilla. De Alcazar van Jerez dateert uit de 12e eeuw. We zien hier de gotische kapel, een grote olijfpers, de mooie tuinen en Arabische baden. Vanaf de torens hebben we mooi zicht op de tuinen en de omgeving van het kasteel. Als we de hele Alcazar gezien hebben, nemen we als lunch een broodje op het Plaza del Arenal van Jerez, waarna we met de bus naar Sevilla rijden. Ons hotel in Sevilla staat op een heel onhandige locatie ver van het centrum, dus we gaan aan het eind van de middag met de stadsbus naar het centrum voor een korte wandeling door het centrum en voor het avondeten bij Gorki in de buurt van de mooi verlichtte Torre del Oro langs de Rio Guadalquivir. Na het eten gaan we met een deel van de groep naar een leuke bar en wordt er weer heel wat afgelachen. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
||
| < Vorige | Pagina: [1] [2] [3] [4] [5] [6] | |
| Beginpagina Andalusië |