| REISVERSLAG ANDALUSIË 2013 Verslag van een rondreis door Andalusië, deel 5: GRANADA |
Dinsdag 21 mei: Cordoba - Granada Om 9 uur vertrekken we op weg naar Granada. De reis is niet zo heel lang en het weer is somber. Om 10 uur stoppen we om koffie te drinken bij een soort van treinstation en om ongeveer 12 uur zijn we bij Hotel Alhamar in Granada. Silvo brengt ons dan naar het centrum wat 15 tot 20 minuten lopen is vanaf het hotel. Met een aantal reisgenoten lunch ik vervolgens bij Ristorante Bibalfarax op het Plaza de Bib-Rambla. Na de lunch bekijken we de Arabische soek met heel veel souvenirs. Omdat de rest daarna niet veel zin meer heeft, gaan ik verder op stap met Ilona om nog veel meer van Granada te zien. Alle bezienswaardigheden hebben hier een lange middagpauze. Als de Capilla Real opengaat, zijn we echter de eersten die naar binnen gaan. De Capilla Real uit 1521 is de koninklijke kapel met de graftombes van Isabella van Castilië en Ferdinand van Aragon. Net als de kathedraal is de Capilla Real gebouwd op de plaats van de vroegere Grote Moskee van Granada. De kathedraal van Granada, gebouwd van begin 16e tot begin 18e eeuw, is gigantisch groot met binnen enorme zuilen. Heel mooi is de Capilla Major met koepel. Hier zijn mooie Vlaamse glas-in-lood ramen te zien en prachtige schilderijen van Alonso Cano. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
Na ons bezoek aan de kathedraal lopen we verder door het centrum door een aantal straten met Arabische sferen. We zijn maar net op tijd terug bij het hotel voor het vertrek met de groep met taxi's naar de Mirador de San Nicolas, Hier heb je mooi uitzicht op het Alhambra, maar helaas begint het te regenen. Met de hele groep minus de vijf vrouwen die er de hele reis niet bij wilden horen, gaan we dineren bij weer een speciaal adresje van Silvo: bij een restaurantje in Albaicin waar een stevige mama die vroeger flamenco-danseres was de scepter zwaait en waar de muren vol hangen van deze dame met allerlei beroemdheden die haar restaurant bezochten. We eten daar diverse tapas, een voorgerecht met allerlei soorten gefrituurde vis en paella. Het is lekker en gezellig. Na afloop ga ik nog met Pascal, Lau en Lidy naar een bar in de buurt van het hotel waar we per rondje rode wijn steeds meer tapas krijgen (alsof we nog niets gegeten hebben). | ||||
 |
 |
 |
||
Woensdag 22 mei: Granada Voor vandaag staat Alhambra op het programma. De meesten van ons hebben online kaarten gekocht voor een dagdeel, anderen gaan direct bij openingstijd proberen nog kaarten te krijgen voor vandaag. Ik heb een toegangskaart voor de middag en ga met Ilona op stap. Het is prachtig weer en al uit ons hotel kunnen we de sneeuw op de Sierra Nevada zien liggen. Daarom nemen we eerst een taxi terug naar het uitzichtspunt Mirador de San Nicolas, waar we nu een veel mooier uitzicht op het Alhambra hebben dan de vorige avond, nu met besneeuwde bergen er achter. Vanaf het Plaza de San Nicolas lopen we door de wijk Albaicin naar beneden en proberen zoveel mogelijk te zien van deze leuke wijk. Beneden aangekomen bij de rivier de Darro nemen we een cappuccino op een terras bij de Paseo del Padre Majon. Hier zie je hoog boven je het Alhambra trots pronken. Recht tegenover de heuvel met het Alhambra ligt op een andere heuvel de wijk Sacromonte waar vroeger veel zigeuners woonden. De wijk is beroemd vanwege de grotwoningen die hier in de rotsen zijn uitgehouwen en waar de zigeuners woonden. In het Museo Cuevas del Sacromonte zijn een aantal ingerichte grotwoningen te zien die een indruk geven van het leven hier. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
Bij het Museo Cuevas del Sacromonte hebben we een geweldig uitzicht op het Alhambra, de kloof met de rivier de Darro en de stad Granada. Opvallend is het verschil tussen de groene zijde met het Alhambra en de droge zijde met de wijk Sacromonte. Inmiddels hebben Lau en Lidy zich bij ons gevoegd en met hen nemen we de taxi richting het Alhambra. Het wereldberoemde Alhambra is het meest bezochte monument van Spanje en staat samen met de wijk Albaicin op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. Het Alhambra is een gigantische vesting op de Sabika (Rode Heuvel) in Granada. Het was de wijk waar de moorse vorsten woonden en een complex van paleizen, tuinen en een burcht. Mohammed I, koning van de Nazriden, begon met de bouw van de burcht en de tuinen in 1238 en in de loop van de tijd voegden verschillende vorsten steeds meer gebouwen toe. De moorse paleizen bevatten schitterende en verfijnde moorse architectuur die een contrast vormen met de meer pompeuze gebouwen die christelijke vorsten er later bijbouwden. We worden afgezet bij het Palacio de Carlos V, waar we een broodje eten en wat drinken bij de Puerta del Vino. Achter deze poort ligt het Plaza de los Aljibes waar we mooi uitzicht hebben en de Mirador de San Nicolas van een andere kant kunnen zien. Het is er weer druk. Vanaf half twee is ons kaartje geldig en bezoeken we het Alcazaba. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
Het Alcazaba of de Citadel is een middeleeuwse burcht en is het oudste punt van het Alhambra. Het is niet te vergelijken met het Nazridenpaleis, maar toch heel erg de moeite van een bezoek waard. Je kunt over de muren lopen en we beklimmen de Torre de Vela, het mooiste deel van de burcht. Dit was de wachttoren waar wachters een compleet overzicht hadden over de stad Granada en zijn omgeving. Ook nu heb je er een heel mooi uitzicht. Voor de muren ligt de groene Jardin de los Aldarves. Van het Alcazaba lopen we naar het Palacio de Carlos V uit de 16e eeuw. Het is een groot gebouw in renaissancestijl zonder veel versieringen. Het vierkante gebouw heeft een grote ronde patio omgeven door twee etages van zuilengalerijen, Dorische zuilen op de begane grond en Ionische zuilen op de eerste verdieping. In het gebouw zijn twee musea en een tentoonstelling gevestigd. Op de eerste verdieping is het Museo Provincial de Bellas Artes met schilderijen en beeldhouwwerk, dat ik niet bijzonder interessant vind. Interessanter is het Museo de la Alhambra op de begane grond met vondsten uit het Alhambra waaronder veel keramiek. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
Nazridenpaleis Om kwart voor vier sluit ik me aan in de rij voor het Nazridenpaleis, want om 4 uur mag ik bij het Nazridenpaleis naar binnen. De toegang tot dit paleis gaat heel gecontroleerd vanwege quota die UNESCO heeft gesteld aan het aantal bezoekers. Per half uur mag een beperkt aantal bezoekers naar binnen. Je moet je strikt houden aan de tijd op je kaartje, anders kun je niet naar binnen. Het Nasridenpaleis is een complex van verschillende delen dat grotendeels werd gebouwd in opdracht van Nasridenvorsten in de 14e eeuw. Het paleis is onbeschrijfbaar mooi en de beschrijving "sprookjespaleis uit Duizend-en-een-nacht" heb ik in ongeveer elke beschrijving wel gevonden. Ik kom het paleis binnen bij de Mexuar, een audiëntiezaal van de sultan uit 1365. Er zijn mooie azulejos en pilaren met heel mooi stucwerk met geometrische motieven. Zoals bekend mogen de islamieten geen levende wezens afbeelden en gebruiken zij daarom veel geometrische patronen en Arabische kaligrafie. Vanuit de Mexuar kom je in de Patio del Mexuar, waar vooral de gevel aan de overzijde opvalt: de facade van het Palacio de Comares, prachtig versierd met Arabische motieven. Aan de patio ligt de Cuarto Dorado of gouden kamer met mooi stucwerk in mudejarstijl in de gevel. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
Via de Patio del Mexuar ga ik het Palacio de Comares binnen en kom in de Patio de los Arrayanes (Mirtehof) met vijver en fonteinen. Deze is te zien op heel veel foto's van het Alhambra. Het is de grootste binnenplaats van het Nasridenpaleis en ook hier zijn weer overal de mooiste decoraties te vinden. Langs het binnenhof liggen een aantal prachtige zalen, zoals de Sala de Barca en de Sala de los Ambajadores. De Sala de los Ambajadores was de troonzaal en bevat azulejos, versieringen met teksten uit de koran en een heel mooi plafond. Dat plafond met sterren en lijnen zou een schematische weergave zijn van de zeven lagen van de islamitische hemel. Lopend door de Patio de los Arrayanes kom je in het beroemdste deel van het Nasridenpaleis en van het Alhambra: de Patio de los Leones ofwel de Leeuwenhof. De patio dankt zijn naam aan de fontein in het midden met twaalf water spuwende leeuwen die via geulen zorgt voor vers water in de omliggende vertrekken van het Palacio de los Leones. De patio is geweldig mooi, zeker als het zonlicht op de schitterende versieringen schijnt zoals nu. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
Het Palacio de los Leones was het privéverblijf van de sultan en zijn familie. Het heeft 4 kamers die aan de Patio de los Leones liggen en waar je achtereenvolgens langs gaat: de Sala de los Mocarabes, de Sala de los Abencerrajes, de Sala de los Reyes en de Sala de las dos Hermanos. De Sala de los Mozarabes is meer een soort portiek met prachtige bogen. De Sala de los Abencerrajes valt op door de prachtige koepel met stucwerk met stalactieten en mooie effecten met het invallende licht. Een zelfde soort koepel is te zien in de Sala de las dos Hermanos, dat de kamer van de vrouw van de sultan was. Door de Sala de las dos Hermanos heen lopend kom je bij het balkon van de Sala de los Ajimeces. Dit wordt de Mirador de Lindaraja genoemd, wat zoiets zou betekenen als "de ogen van de vrouw van de sultan". Vanaf de galerij even verder kijk je weer uit op de stad Granada en het Albaicin en kan ik goed zien waar we 's ochtend omhoog hebben staan kijken naar het Alhambra. Uiteindelijk kom ik uit de Banos Arabes (Moorse baden) en vervolgens bij de tuinen van het Alhambra. | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
 |
Als ik ook de Iglesia de Santa Maria uit de 17e eeuw heb bekeken, dwaal ik door de prachtige tuinen van het Alhambra totdat Ilona en Gisela die een latere toegangstijd hadden, uit het Nazridenpaleis komen en dan lopen we via de tuinen van het Alhambra met de vroegere muren en enkele overgebleven torens, via de even mooie tuinen van Generalife naar de Generalife, het buitenverblijf van de Moorse vorsten. | ||||
 |
 |
 |
||
Generalife De Generalife is gebouwd op de heuvel de Cerro del Sol. De naam is te vertalen als tuin der tuinen. Het mooiste van Generalife zijn de tuinen in de patio's. Bij binnenkomst komen we in de Patio de la Acequia (Patio van het Kanaal), een lange patio met kanaal in het midden en aan weerszijden tuinen met bloemen. Aan het einde ervan is een balkon met uitzicht dat de Silla del Moro werd genoemd, de Zetel van de Moor. Iets hoger ligt een andere patio, de Patio de la Sultana waar ook weer waterpartijen zijn verwerkt in een mooie tuin. We verlaten Generalife en komen dan bij de hogere tuinen van Generalife (Jardines Altos) en de Escalera del Aqua, een grote trap waar het water naar beneden stroomt. Het is dan inmiddels bijna zeven uur en we besluiten direct naar het centrum te gaan om te eten. Met Karen, Ilona en Gisela eet ik vervolgens op het Plaza Nuevo in het centrum van Granada en na het eten drinken we wat in een bar. Er zitten dan inmiddels heel wat kilometers in de voeten... | ||||
 |
 |
 |
 |
 |
| < Vorige | Pagina: [1] [2] [3] [4] [5] [6] | |
| Beginpagina Andalusië |