Picos de Europa / Cangas de Onis

Op woensdag 10 september gaan we de natuur in! Eerst maken we echter een tussenstop in Oviedo. Oviedo is een mooie oude stad met een grauwe aanblik. Belangrijkste bezienswaardigheid is de laatgothische kathedraal.

Door Asturië reizen we vervolgens naar ons hotel in Cangas de Onis (foto 7), dat ons beginpunt zal zijn om de Picos te verkennen, te beginnen met met een picknick (foto 3-6).  De Picos de Europa is het grootste Spaanse nationale park. Spanje heeft 11 nationale parken, waarvan 6 op het platteland. De Picos liggen in noord-Spanje bij de Noord-Atlantische kust. Het is een door kloven en rivieren in drieen gedeeld kalksteenmassief met pieken tot meer dan 2640 meter hoog, die indrukwekkender zijn dan de hoogte doet vermoeden. De pieken zijn vaak ruig en kaal, maar de valleien zijn vreedzaam en beschut met mediterane planten. Een nadeel van de Picos de Europa is dat meer dan de helft van het jaar er regen of sneeuw valt en dat de mist blijft weken hangen. Niet voor niets heeft het gebied de bijnaam costa verde (groene kust). Groepen van Djoser voor en na ons hadden hier vaak regen of mist, maar onze groep heeft hier prachtig weer gehad bij een temperatuur van bijna 30°C.

Op 10 september hebben we met de bus een mooie tocht gemaakt over een smal weggetje door een gebied met kloven (foto 8-13). Het mooiste gedeelte van de Picos de Europa ligt bij Covadonga. Op 11 september hebben we vanuit Covadonga een weggetje naar de bergmeren Enol en Ercina. Bij de Mirador de la Reine (foto 14-18) is een prachtig uitzicht op het met ochtendmist bedekte landschap. Vanwege de verwachtte drukte waren we hier al om 8:30u. Vervolgens hebben we een bijzonder mooie wandeling gemaakt door het gebied rond Lago Enol en Lago Ercina door een gevarieerd en prachtig landschap, zoals op de foto's (19-25) is te zien. De excursie werd afgesloten met een picknick, opnieuw bij de Mirador de la Reine (foto 26-28).
 

Ribadesella, Luarca, Lugo

Ons bezoek aan de Picos de Europa eindigde in Ribadesella, een leuk stadje aan riviermonding van de Sella in de Golf van Biscaye of Mar Cantabrico (foto 1-3). Ribadesella heeft een mooi strand, de Playa de Santa Marina, dat ligt in een soort inham.

Op 11 september, onderweg naar Lugo, stopten we onder andere voor de lunch in Luarca, een visserplaatsje aan de Atlantische oceaan (foto 4-8). Hier waren onder andere nog overblijfselen te zien van de ramp met de olietanker, eerder in 2003. Na ons verblijf in Luarca, reed de bus verder naar ons hotel Los Olmos in Lugo. Dit industriestadje heeft een Romeinse muur van leisteen platen, die in een wandeling van circa 2 km helemaal belopen kan worden. Vanaf de muur ziet Lugo eruit als en oude armoedige stad. Lugo heeft wel een gezellig Praza Maior, waar heel de bevolking, jong en oud, 's avonds naar toe komt. De kathedraal is een halteplaats voor pelgrims op weg naar Santiago de Compostella. Op het moment dat wij hier waren was juist een trouwerij gaande.
 

Pelgrimsroute (23 km) naar Monto do Gozo en Santiago de Compostella

In de 9e eeuw werd het graf van St. Jakobus (Santiago) ontdekt in wat nu heet Santiago de Compostella. Volgens de overlevering werd de kluizenaar die het graf vond, geleid door de sterren (campus stellae = veld van sterren). Sindsdien is Santiago de Compostella een van de belangrijkste pelgrimsoorden. Al eeuwen komen pelgrims (peregrinos) uit heel Europa naar Santiago. Het gebied rond de stad bevat veel Keltische bezienswaardigheden en magische verhalen. De routes naar Santiago de Compostella lopen veelal vanuit Frankrijk over de Pyreneeen. Pelgrims uit moslim Spanje kwamen vroeger over de Via de la Plata (de "zilverroute").

Met een gedeelte van de Djoser-groep (Peter, Charlotte en Marian) heb ik op 12 september de laatste 23 km van de pelgrimsroute gelopen naar Monto de Gozo, een enorme verblijfplaats voor pelgrims waar wij ook onze kamers hadden en verder naar de kathedraal van Santiago de Compostella. Ondanks de hitte (>35°C) was dit een mooie tocht door een mooi landschap met onder andere eucalyptus bomen (foto 3-8), via het gedenkteken op de berg Monte do Gozo (foto 9, 10) de Jakobschelp (foto 4 en 6) achterna naar Santiago. De laatste 5 kilometer is overigens iets minder de moeite waard. De meeste wandelgenoten stopten bij Monte de Gozo, maar met Peter heb ik de tocht helemaal afgemaakt tot de kathedraal zoals het hoort.
 

Santiago de Compostella

Hoofddoel van de pelgrim is de majestueuze kathedraal (foto 1, 2) aan de Rue Nueva en het Praza do Obradoiro. De voorkant bestaat uit twee gedetailleerde torens, een Romaanse crypte onder de  kathedraal en daar vandaan twee glorieuze barokke staatsietrappen. Daarachter komt men eerst in de originele portiek gebouwd vanaf 1168 door meester Mateo. In de portiek is een beeld van Mateo, waar bezoekers hun hoofd tegen drukken om iets van zijn wijsheid te krijgen. In de zogenaamde Portico de la Gloria zijn meer dan 200 figuren gebeeldhouwd. Langs de hele kathedraal loopt een hoge galerij.

In het midden van de kathedraal (foto 3-5) bevindt zich het hoogaltaar en het glinsterende beeld van Jakobus, daaronder is de crypte met zijn stoffelijke resten. Omdat we hier op zondag waren, was het hier enorm druk met pelgrims die het hoofd van het beeld van Jakobus wilden aan raken om een wens te doen. Op zondagochtend om 12 uur was de mis voor de (duizenden) pelgrims, die we hebben bijgewoond. Hoogtepunt daarbij was de botafumeiro, een reusachtige wierrookbrander, die door 8 tiraboleiros die met touwen aan de brander vast zitten, van de ene naar andere kant van de kathedraal wordt gezwaaid. Verder hebben we de stad bezichtigd (foto 6, 7). Het oude centrum staat op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Vanuit het park achter de stad is goed de gigantische kathedraal te zien (foto 8, 9).